Suprakondiler humerus kırığı çocuklarda en sık görülen kırıklar listesinde önkol alt uç kırıklarından sonra ikinci sırada yer alır. Yaklaşık altı çocuk kırığından biri bu bölgede gerçekleşir. Bu oran 7 yaş altındaki çocuklarda daha yüksektir (dörtte bir). Suprakondiler humerus kırığı çocukluk çağında en sık görülen dirsek kırığıdır; tüm dirsek kırıklarının % 50 ila % 70’ini oluşturur. En sık 3 ila 10 yaş arasında görülür. Erkeklerde, kızlara göre 2-3 misli daha fazla rastlanır. Sol kolda daha sıktır. Aynı taraf önkol alt ucunda, önkolda, veya humerus proksimalinde başka bir kırıkla beraber olabilir (% 3-13).
Anatomi
Dirsek eklemi, humerus, radius ve ulna kemiklerinin eklemleşmesiyle oluşur. Humerus ile radius arasındaki eklem önkol rotasyon hareketini (pronasyon, supinasyon), humerus ile ulna arasındaki eklem ise dirsekde fleksiyon ve ekstansiyon hareketini sağlar. Humerus bu her iki kemikle, iç ve dışta yer alan geniş kemik sütunları aracılığıyla eklemleşir. Bu iki sütun arasında önde koronoid, arkada olekranon çukurunun yer aldığı ince bir metafiz kemiği bulunur.
Yaralanma Mekanizması
Suprakondiler humerus kırığı hemen hemen her zaman (% 95 ila % 98) dirsek ekstansiyondayken açık el üzerine düşme sonucu oluşur (ekstansiyon tipi kırık). Düşme sonucu önkoldan dirseğe yansıyan kuvvet olekranonu hiperekstansiyona zorlar ve kaldıraç kuvvetleri marifetiyle humerus alt ucunda iç ve dış kolonlardan geçen enlemesine bir kırığa neden olur. Oyun oynarken veya yataktan düşme ve çocuk istismarı gibi durumlarda ayrıksız veya minimal kaymış kırık oluşurken, bisikletten düşme veya trafik kazalarında daha çok kaymış kırık meydana gelir.
Kırık nadiren (% 2 ila % 5) dirsek fleksiyondayken düşme sonucu oluşur (fleksiyon tipi kırık). Dirsek arkasına rastlayan doğrudan darbe sonucu, ekstansiyon tipi kırıkta olduğu gibi, olekranon çukuru seviyesinden enlemesine bir kırık meydana gelir.
Hemen hemen her zaman ekstansiyon tipi kırık oluşunun nedenlerinden biri 10 yaş altındaki çocuklarda bağların göreceli olarak esnek oluşudur. Bu esneklik dirseğin hiperekstansiyona gitmesine izin verir. Suprakondiler humerus kırığı geçiren çocuklarda esneklik daha fazladır. Ayrıca fleksiyondayken dirseği stabilize eden dirsek fleksör (biseps braki ve brakiyalis) ve ekstansör kasları (triseps) dirsek ekstansiyondayken bu özelliklerini yitirirler.
Dirseğe yansıyan kuvvetin çoğunlukla suprakondiler humerus bölgesinde kırık yapmasının nedeni buranın anatomik özelliğinden kaynaklanır. Humerus kondillerinden oluşan dıştaki ve içteki iki geniş kemik sütun arasında önde koronoid, arkada olekranon çukurunun yer aldığı ince bir metafiz kemiği bulunur. Bu bölgenin en inceldiği kısım olekranon çukurunun tepesidir. Eklem kapsülü hemen olekranon çukurunun distaline yapışır ve dirseğin hiperekstansiyona gitmesi durumunda oldukça gerginleşir. Açık el üzerine düşme sırasında dirseğin hiperekstansiyona gitmesiyle olekranon, olekranon çukurunda kilitlenerek bir kaldıraç kolu oluşturur. Böylelikle dirseğe rastlayan aksiyel yüklenme ve makaslama kuvvetleri humerus distalindeki bu en zayıf kısımda kırığa neden olur.
